Επέστρεψε η ηρεμία στο στρατόπεδο του Ηρακλή Ψαχνών μετά την ανακοίνωση της διοίκησης ότι συνεχίζει το δρόμο που χάραξε πριν από δύο χρόνια σχεδόν από το μηδέν. Αν το πράγμα είχε πάρει διαφορετική τροπή θα κλαίγανε μανούλες, αφού εξαιρετικά δύσκολα θα υπήρχε διάδοχη κατάσταση.
Μάλλον όχι εξαιρετικά δύσκολα. Δεν θα υπήρχε σοβαρή διάδοχη κατάσταση και ο Ηρακλής θα έμενε στο Α’ τοπικό με περιορισμένες δυνατότητες και δεν ξέρω με ποιον επικεφαλή.
Αλλά δεν υπήρχε και περίπτωση ο Ηρακλής να κάνει κίνηση που θα έμοιαζε με ποδοσφαιρικό απονενοημένο διάβημα, να κατέβει, δηλαδή, στο βούρκο της Γ’ Εθνικής χωρίς εχέγγυα.
Η παρουσία των φορέων (Ψαθάς, Γκόγκου, Κουλοχέρης, κ.α.) της πόλης ήταν σημαντική, κάτι που δεν συμβαίνει διαχρονικά στην πόλη της Χαλκίδας, που σφυρίζουν αδιάφορα λες και ο ΑΟΧ δεν είναι σημείο αναφοράς ή ανήκει στο Άργος και το Λουτράκι.
Στον Ηρακλή προείχε να απομακρυνθούν τα μαύρα σύννεφα και σκυτάλη θα πάρει το «φύγε εσύ-έλα εσύ» στο ρόστερ, όπως γίνεται κάθε χρόνο τέτοια εποχή σε όλα τα σωματεία του πλανήτη.
Ο Ηρακλής Ψαχνών φέτος στο Α’ τοπικό διέθετε ένα σύνολο που θα μπορούσε να σταθεί με αγωνιστική επάρκεια στη Γ’ Εθνική.
Βέβαια, το Α’ τοπικό με τη Γ’ Εθνική είναι η μέρα με τη νύχτα, επομένως η ενίσχυση είναι επιβεβλημένη. Στον Ηρακλή έχουν εμπειρία, είναι ψημένοι παράγοντες και γνωρίζουν τι πρέπει να πράξουν για να παρουσιαστεί η ομάδα, όχι απλώς ανταγωνιστική, αλλά να συμπεριληφθεί στα φαβορί για την άνοδο.
Είμαι βέβαιος ότι αν ο Ηρακλής καταφέρει από νωρίς να σκαρφαλώσει στις πρώτες θέσεις, ο κόσμος θα ακολουθήσει και θα ενισχύσει την προσπάθεια. Ο Ηρακλής είναι ένας οργανισμός που αποπνέει πρωταγωνιστική αύρα.
Πλησιάζει και η συνέλευση του ΑΟ Χαλκίς μετά την απόφαση του πρωτοδικείου, με την δικάσιμο να έχει οριστεί στις 2 Ιουλίου.
Ο ΑΟΧ βαδίζει στο δρόμο της νομιμότητας, είτε το θέλουν κάποιοι, είτε δεν το θέλουν. Αυτό το μπάχαλο που επικρατούσε τα προηγούμενα χρόνια, όχι θα σταματήσει, έχει ήδη κοπεί μαχαίρι.
Εννοείται ότι δεν βάζουμε στο ίδιο τσουβάλι, όλους όσους -κατά καιρούς- είχαν κάποιο αξίωμα στα προγενέστερα διοικητικά συμβούλια, αλλά δεν είναι και της ώρας να διαχωρίσουμε τους καλούς από τους κακούς και τους ανύπαρκτους.
Το βέβαιο είναι ότι η συνέλευση θα γίνει αμέσως μετά την απόφαση του δικαστηρίου.
Λένε ορισμένοι ότι το δικαστήριο έχει το δικαίωμα να δώσει εντολή να συνεχίσει η προσωρινή διοίκηση.
Στόχος της διοίκησης είναι η συνέλευση να γίνει κανονικά, μια συνέλευση που θα έχει και άρωμα εκλογών, χωρίς να υπάρχει ξεκάθαρη εικόνα για το ποιος ή ποιοι θα κατεβάσουν ψηφοδέλτιο. Κινητικότητα από τρίτους δεν υπάρχει. Ο Τόλιας ούτε ξέρω τι κάνει, επειδή βλέπω Αγριες Μέλισσες ξέρω ότι ο νυν κοινοτάρχης, ο Περικλής Τόλιας έχει κι αυτός εκλογικό αγώνα μπροστά του με αντίπαλο τον κουρέα.
Πάντως, με τα τωρινά δεδομένα η προσωρινή διοίκηση του ΑΟΧ παίζει χωρίς αντίπαλο.
Αυτοί οι 5-6 άνθρωποι που την απαρτίζουν δέχτηκαν να βγουν μπροστά σε μία εξαιρετικά κρίσιμη συγκυρία, όπου η ομάδα κινδύνευε να μην συνεχίσει στο πρωτάθλημα, με τους παίκτες να έχουν φτάσει στα όριά τους.
Λένε κάποιοι γιατί γράφετε μόνο τα κακώς κείμενα του ΑΟΧ. Πότε έγινε απεργία στον Ηρακλή και στην Αρτάκη για παράδειγμα, να αλλάξουμε επάγγελμα αύριο το πρωί…
Αυτά που έχουν συμβεί στον ΑΟΧ δεν έχουν προηγούμενο σε παγκόσμια κλίμακα. Βρείτε μου ομάδα που σε διάστημα 4 χρόνων έχει αλλάξει τρεις προέδρους (Κοτσάτος, Μίλερ, Μορίδης), οι οποίοι ήρθαν, ανέλαβαν, εξαφανίστηκαν και να λένε και ευχαριστώ που δεν τους βάλαμε στο silver alert να γίνουν βούκινο.
Μη μιλήσουμε για την «τραγωδία» με την εγγυητική επί προεδρίας Τσαγγάρη.
Η προσωρινή διοίκηση έφερε ηρεμία, προχώρησε σε πληρωμή, στάθηκε στο πλευρό του «Τόκπα» και των παιδιών και εδώ και τρεις μήνες βασική της επιδίωξη είναι να συνεφέρει το κλαμπ από τη λαίλαπα της προηγούμενης διοίκησης. Ισως αυτό να είναι και το δυσκολότερο κομμάτι, έγινε μάχη με την περιφέρεια, αλλά έχει μπει σε ένα σωστό μονοπάτι.
Προφανώς έχει εκπονηθεί κι ένα πλάνο ενόψει της επόμενης σεζόν που θα βρει τον ΑΟΧ στην Α’ ΕΠΣΕ με την ταμπέλα του φαβορί. Δεν χρειάζεται να κρύβετε κανείς, ούτε θα φορτώσουμε με άγχος τα παιδιά. Το βάρος της φανέλας και η πίεση που ασκεί έστω αυτός ο λιγοστός κόσμος που πηγαίνει ακόμη στο γήπεδο φτάνουν και περισσεύουν.
Το θετικό είναι ότι και οι πιο απαιτητικοί φίλαθλοι έχουν κατανοήσει (σ.σ. αυτό εισπράττω από κουβέντες μαζί τους) ότι το να γίνεται ο ΑΟΧ ασανσέρ ανάμεσα στη Γ’ Εθνική και το Α’ τοπικό και να χάνεται χωρίς ελπίδα μέρα νύχτα στη Χαλκίδα, όπως ο Λιδάκης, δεν έχει πλέον κανένα νόημα και έχει δημιουργήσει μια απέχθεια προς τον ΑΟΧ.
Ακόμη κι αν η προσωρινή διοίκηση για τον άλφα ή τον βήτα λόγο δεν συνεχίσει, ο ΑΟΧ απαγορεύεται να περάσει στα χέρια ουρανοκατέβατων που νομίζουν ότι επειδή έχουν εξασφαλίσει 5 ή 10 χιλιάδες ευρώ θα ξαναρίξουν στάχτη στα μάτια ή ανθρώπων που γνωρίζουμε ότι αν τους πεις να ξεκινήσουν από τη Χαλκίδα για να πάνε στην Αρτάκη θα μείνουν από βενζίνη στην Παναγίτσα. Τώρα που μάθαμε και το δρόμο που οδηγεί στο πρωτοδικείο, δεν θα ξαναγίνουν τα ίδια λάθη, είμαστε βέβαιοι γι’ αυτό.
Αυτό δεν σημαίνει ότι ο ΑΟΧ θα μπει στο πρωτάθλημα και θα το πάρει περίπατο.
Ο Ταμυναϊκός είναι διαχρονική αξία, πάντα στοχεύει ψηλά, είναι στο dna του, αλλά προς το παρόν από το αλιβεριώτικο στρατόπεδο δεν έχουμε διαπιστώσει να κουνιέται κάποιο φύλλο. Τουλάχιστον στα δικά μας τα μάτια. Η διοίκηση Κατσινόπουλου μπορεί να κινείται μυστικά και δεν είναι και υποχρεωμένη να φωνάζει με ντουντούκα το τι κάνει. Αλλά όταν ρωτάς τον προπονητή Αντωνόπουλο τέλη Ιουνίου «κόουτς τι έχουμε» και σου απαντάει «ακόμη δεν ξέρουμε τίποτα», το παραπάνω δεν είναι καλός οιωνός. Το ίδιο ισχύει και στο γειτονικό Αυλωνάρι. Τον Γιάννη Μπασούκο έχουν προπονητή (σ.σ. είχε αντικαταστήσει τον Ντόβολη), έναν άνθρωπο που αναλαμβάνει πάντα στα δύσκολα, δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο οι δύο πλευρές δεν έχουν ανανεώσει τη συνεργασία τους.
Εκτός αν περιμένει ο Κούκης τον Κλοπ, αλλά τώρα που πήρε πρωτάθλημα με τη Λίβερπουλ μετά από 30 χρόνια δύσκολα ν' αφήσει το λιμάνι.
Και στον ΑΠΚΟ Δροσιάς υπάρχουν κάποια σύννεφα που απειλούν με βροχή, οπότε κι εκεί πρέπει να καθαρίσει ο ουρανός. Θα μείνει ή όχι ο Κνέζεβιτς στον πάγκο;
Τακτικά και στρατηγικά, άψογη αποδείχθηκε η Σκεπαστή. Ένα και ένα κάνουν δύο, τα ...πάντα όλα με σειρά προτεραιότητας.
Έγινε η γενική συνέλευση, αναδείχθηκε νέο ΔΣ (με τον ίδιο πρόεδρο, τον Βάγια, αλλά δεν έχει σημασία), ανανέωσαν τον προπονητή (σ.σ. Κατσικογιάννης) που φέτος πέτυχε στο έργο του, κράτησαν το σημαντικότερο κομμάτι του κορμού, συμφώνησαν με τον δεινό σκόρερ Ζουζουλή, ο οποίος σύμφωνα με τα κιτάπια του Κόκορη, την τελευταία τριετία (στη Σκεπαστή) σκοράρει 1,09 γκολ σε κάθε ματς (απίθανη επίδοση) και αυτό που μένει είναι το γκρουπ να προχωρήσει σε κάποιες κινήσεις ενίσχυσης εκεί που θεωρείται αναγκαίο.
Η Σκεπαστή μοιάζει λίγο με τον ΟΦΗ, δηλαδή σκέφτεται και ενεργεί ποδοσφαιρικά και μυαλωμένα, βγάζει υγεία, θέλει να παίζει την μπαλίτσα της και δεν κουβαλάει την τοξικότητα που πολλές φορές βγάζουν προς τα έξω οι μεγάλοι σύλλογοι του νομού (σ.σ. μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες).
Μακάρι τα "καναρίνια" να συνεχίσουν στο ίδιο μοτίβο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου